U.F.O.'s

Afgelopen zondag heb ik in mijn vinger gesneden tijdens het bereiden van het avondeten. Niks ernstigs, slechts een klein stukje van het topje van mijn duim moest er aan geloven. Lekker handig hoor! In het vervolg kijk ik wel wat beter uit, want het haken ging niet echt lekker deze week. Ik heb braaf mijn bestellingen afgemaakt, maar voor de rest van de week hebben mijn haaknaalden vrij gehad.

Vandaag ging ik eens kijken wat ik in de loop der tijd verzameld had aan onafgemaakte projectjes. De U.F.O.'s vlogen mij zowat om de oren ;)

Het ziet er naar uit dat ik dit weekend best wel wat haaktijd kan inplannen en dus ga ik maar eens beginnen met het afmaken van dingen. Ik ga mij vooral focussen op mini garlands en ezelsleutelhangers. En dan als er nog zin en tijd overblijft, ga ik toch ook maar eens deze afmaken;

Eigenlijk zit er niet meer zoveel werk aan, maar ik vind het in elkaar zetten van amigurumi's nooit zo leuk. Het uiterlijk van een amigurimi is zo afhankelijk van hoe je hem in elkaar zet. Ik vind het altijd een beetje spannend en stel het het liefste zo lang mogelijk uit. Deze ligt dus ook al enkele weken te wachten om in elkaar gezet te worden.

Deze week viel mij trouwens op dat ik nog geen foto gepost heb van mijn andere huisgenoot; Poekie. Poekie heb ik al bijna 18 jaar en ze is een beetje een eigenwijs geval. Eigenlijk kan ik dat wel waarderen in een dier, een eigen mening. Die van Poekie is nogal groot ;)
Het laatste jaar begin ik goed te merken dat ze oud begint te worden. Ze begint warmte steeds meer te waarderen. Als ik thuis kom en ik de verwaming aanzet, is dit het geen wat ik vaak aantref;

 Ze zit dan onderhand tegen de verwarming aangeplakt. Vooral het feit dat ze dit doet met haar hoofd gericht naar de verwarming, vind ik nogal komisch. En na een tijdje als ze weer opgewarmd is, gaat ze er lekker bij liggen.

Oscar houdt dit allemaal nauwlettend in de gaten. Het is namelijk ZIJN kussen waar ze op ligt. Actie ondernemen durft hij echter niet, Poekie is de Koningin des huizes hier.